dün gece en kötü uykularımdan birini uyudum. Aklımda maddi sorunlar ve biraz kırık bir kalp vardı. Yada yalnızlık yada yalnız bırakılmışlık vardı. Muhteşem bir gece değildi. Gece sabaha karşı uyanıp tekrar uyamaya çalışmış bir huzursuzluk vardı. Ama herşeye ragmen neyin rahat kafası ile uyandım. Gerçekten sabah izlediğim bir video beni aydınlatmışmıydı. Yoksa bir önceki geceden bir şeylere hazırmıydım. Sabah nasıl olduda kendimi affetmeliyim mottosuyla bir aydınla içine doğdum. Bu belki en dogru girişti en ihtiyacım olan şeydi buna hiçbir gün ulaşamazken bu sabahı özel kılan neydi

Bence diğer günler yapmadığım pilatesteki kollarımı yoran kaslarımı çalıştıran ve beni biraz terleten egzersizdi herşey. Bunu belli belirsiz farkettiğim oluyordu. Bazı zamanlar özgüvenli hissettiğim. daha bir yapabilirim olduğum. konuşmamın değiştiği günler, rahat olduğum daha kaygısız günler. 

Peki ne kadar egzersiz yapmalıyım. Bugün spor salonuna yazıldıktan sonra bunları anlamaya çalışacağm.