o kadar kötü bir döngü ki; yalnız olduğum için bir şey yapasım yok ve alkol kullanıyorum. Alkol kullandığım için bir şey yapamıyorum,bu ve daha fazlası enerjim yok diye yatıyorum.Ama yattıkça enerjim düşüyor. En büyük katalizörüm pre workout ürünleri. Ama doğal yaşamda katalizör herhalde bir aşk -sevgi ilgi görmek olurdu. Böyle dönemlerde daha canlı daha hareketli olup işlerimi düzene koymuş biri olurdum. Düzene koydukça ivmelenen bir yaşam döngüsü olurdu. Buradan anladığım iyi bir ivme yakaladığımda bunun değerini anlamam olmalı. Çünkü düştüğümde tekrar kalkma ihtimali belirsizlik içinde. Sosyal yaşamdan izole varsayılabilirim. Sevgi yada ilgi görme konusunda yetersiz bildirim almaktan dolayı yaşamdan geri düşebiliyorum ve ayrışıyorum. Oysa iyi bir sevgi kalesine girdiğim dönemler iyi bir gidişat olan şeyler. Sanırım bu yüzden aşk dışında beni motive eden bir şey bulduğumda buna tutunuyorum. Bir hayal bir ideal bir şey. ççünkü beni kaldıracak bir şeylere ihtiyacım var. Tutunacak ve doğrulacak bir şeylere. Bir hayale bir umuda. Çünkü kendi dünyamda değer gördüğüm bir durum yok. Bende gelecekte var olduğum zengin olduğum popüler yada ünlü olduğum hayallerin avuntusundayım. Bu beni en azından olmadığım şu anın acısındansa , varolmayan bir umudun hayaliyle ayakta tutuyor.Sanırım her boşlukta bu umuda tutunup gerçekliktende o derece uzaklaşıyorum. Bu yüzden anda olmadığım gibi gelecektede var olamıyorum.

sanırım kendimi yanlış bir şekilde dev aynasında görüp bir gün ne olacağım konusunda kendimle gurur yarışına giriyorum. Gereksiz bir egoya girip soyutlanmamı arttırıyorum. Kimsemin olmaması beni dibe çekmeye devam ediyor. Gerçekliğimi sorgulayabileceğim bir turnusolum yok. Kaybolduğumu anlayabiliyorum. Çıkış yolu konusunda çözümlerim beni sevecek biri olması örneğin . Ama bu halimle beni sevecek biride olmuyor. Bu her ölcüde muhteşem bir döngü. Her kapı kendi üzerine kapanıyor. Her sokak bir çıkmaz sokaklı bir labirent.İçine düşülmüş ama çıkışı olmayan birşey. Kendimi var edebileceğini düşünerek para harcadığımı varsayarsak. Borçların içine gömülü halde iyice batakta olduğumu anlayabiliyorum. Yani sağlığım kendi içine kapanmış , motivasyonum, ilişkilerim ve maddi durumum her halükarda bitirilebilecek her şeyi bitirip bir şekilde bir sona ulaşmışım. bu paradoksun farkında olmam neyi değiştirebiliyor. Yinede içinde bulunduğum değerin içinde yaşıyorum. muhtemelen duygunun eve gittiğimde belki yalnızlık hissiyle alkol içip uyuyakalmak gibi.

Sonuca gelirsem hiçbirşeyim bu noktada. Bu bir depresyonsa nasıl çıkabileceğimi bilemediğim bir yer. Sanıyorum bir kabule bir onaya ihtiyacım var. Son durumda beni terkeden arkadaşım epey kanadımı kırmış oldu. Beklemediğim bir şeydi. Beklemediğim kadar ona aitmişim. Tarihleri 1-2 yıl öncesine çekersek bir evlilik ve boşanma belkide evlilik boşanma travmasını da atlatamamış olabilirim. Sonuçta bir boşluğa düşersin bir boşluktan..

Bazı dönemler geçici arayışlar olur işte gezersin dolaşırsın iyi gelir. Ancak şu an param yok . Bu yeterince kötü bir durum son hesaplamada 452 bin borcum vardı. Gelirimin tam on katına denk geliyor.

atandığımda 75bin lira borcum olduğunu hatırlıyorum.4bin lira maaş alıyormuşum. 21 ay ödemeli çok sıkı bir ödeme planına giriştiğimi hatırlıyorum.ödeme 3571 lira üzerinde gözüküyor bu durumda 500 lira kira ödediğimi düşünürsek o dönem elime 1 lira bile kalmıyormuş. Bunu anlattığımda ailem anlamayarak beni kızdırıyordu. Hatta araba al diyorlardı. çok ilginç. Bazı şeyleri kabul edip kendimi soyutlamam iyi olabilirmiş. Borcuma odaklansaymışım. Şu anda öyle düşünsemde aynı karamboldeyim. Şu andada alkol -harcamalr-hevesler *birşeyler yapma idealleri beni bir yandan hayatta tutuyor. 

Yinede sanırım ilk defa gerçeğe bu kadar yakınım. Batmışlığımı ve nedenlerimi ve biraz spor -pilates -bahçe işleri gerçekliğinde değerlendirirsek hayatımın en normal hali olabilir. Bundan önceki en iyi bir öncesi evlilik öncesiydi. Ama beni anne babam o kadar huzursuz ediyordu ki evlen vs her aramada her görüşmede artık yanınıza gelmeyeceğim telefonlarınızı açmayacağım diyordum. şu an 1 yıl onlarla görüşmeyince bir derece aydınlandığımı varsayabilirim. hatta diyebilirim ki keşke o dönem anne babamla görüşmeyi tamamen kesip huzuru belki idealize yakalaybilirdim. borçlarım azalmıştı ayvalıga gezmeye gidiyordum ve çevreyi tanımaya çalışıyordum. açılmadığım bir dönemdi borçlarımı ödediğim dönemdi.beni evlenmem konusunda aşırı baskıyla buna ittiler. elbette bende buna hazırdım bunu istiyordum yinede o döneme kıyasla şu an daha bilinçli olduğumu varsayabilirim. 

işin özü de bu kötü durumlar içinde alkolü bırakmayı düşünüyorum ve kendimi düzeltmek istiyorum. belki böyle bir geçişten alkolüde bırakarak çıkabilirim.